Wimpy parkeerarea by die Grove in Nelspruit!!! Sal ek dit ooit vergeet.... Die man het deesdae die geneigdheid om net skielik te begin hardloop; so vinnig as wat sy kort beentjie hom kan dra. Ek en Marinda staan en betaal vir die Wimpy ontbyt, en meneer drentel om my bene rond; vat toe skielik die pad, by die deur uit, en hy sprint soos 'n ene Bolt oor die parkeerarea (gelukkig geen karre nie), struikel oor die randsteen net voor die regte pad (met karre), en DONDER neer (met my in top vorm,
doing a personal best, op sy hakke maar nog oortuigend tweede (dus laaste), net betyds om hom (skreeu soos 'n bobbejaan wat deur 'n luiperd plat getrek is) op te tel ten aanskoue van die hele Nelspruit (ou tannies skud hul %&^*!! bliksemse koppe en prewel iets oor "sommige onverantwoordelike ouers"). Die knop was onmiddelik daar, nerf af, bloed loop, meng met die trane oor die wange; en Mamma is vir my die moer in... Ek onderneem om hom 'n pak slae te gee oor hierdie gehardloop ding, maar besef toe hy het werklik seer gekry en troos hom toe vir 'n uur. Kom ons sê maar net dat 'n heerlike Saterdag in 'n kakkerige een verander het.
Gelukkig was die volgende dag Sondag, en kinders herstel verbasend vinnig. Die groot EINA!! het toe 'n baie prominente talking point in ons huis geword. Die gesprekke gaan so: "Pasop jy gaan ...", dan sê hy "afval", en dan vra ek "Wat dan?" dan sê hy "huil". Sy ander gunsteling sêding deesdae is "groot mes", en dan hardloop hy flat out met 'n moerse mes in 'n rigting. Sy gat het al per geleentheid lekker gebrand hieroor.
STOUTGAT!!!
Mens kan sommer sien dat hy so stout is as wat hy slim is; ek kan nie help om te dink dat hy ons nog baie probleme gaan gee nie (of "uitdagings", soos die NG kerk se dominees sou gesê het; maar hy (ds.) lees gelukkig nie my blog nie; net my Ma doen).
Hy soek na die doring in sy voet.
Ek gaan niks sê nie, behalwe dat ek nie dink dat daar baie 2-jariges daar buite is wat weet hoe werk 'n maatband nie...
Gelukkig was die volgende dag Sondag, en kinders herstel verbasend vinnig. Die groot EINA!! het toe 'n baie prominente talking point in ons huis geword. Die gesprekke gaan so: "Pasop jy gaan ...", dan sê hy "afval", en dan vra ek "Wat dan?" dan sê hy "huil". Sy ander gunsteling sêding deesdae is "groot mes", en dan hardloop hy flat out met 'n moerse mes in 'n rigting. Sy gat het al per geleentheid lekker gebrand hieroor.
STOUTGAT!!!
Mens kan sommer sien dat hy so stout is as wat hy slim is; ek kan nie help om te dink dat hy ons nog baie probleme gaan gee nie (of "uitdagings", soos die NG kerk se dominees sou gesê het; maar hy (ds.) lees gelukkig nie my blog nie; net my Ma doen).
Hy soek na die doring in sy voet.
Ek gaan niks sê nie, behalwe dat ek nie dink dat daar baie 2-jariges daar buite is wat weet hoe werk 'n maatband nie...
En die donkie sit op die tafel, want die honde pis op hom...
Ek dink ook nie dis die laaste keer wat hy sy kop hard gestamp het nie. Hy hou van hoogtes, dan roep hy jou wanner hy êrens tussen hemel en aarde hang of hoog op iets staan, dan sê hy "Pappa, HOOG!!"; dan vra ek "Wat gaan gebeur"; "afval"; "en dan?"; "huil"..
Hy spring deesda evan die banke af. Ek wonder of hy dieselfde hier oorweeg het? Lyk of hy diepte probeer skat; risk-reward gedagtes het...
Soek jy 'n doring op daai voete...
Dis ons seun, en ons is onmeetlik lief vir hom. Ons sal baie goed moet kry in die volgende 20 jaar om hom mee besig te hou...