So hou sy aan groei...

Die gesinnetjie vind veiligheid in die boonste vertrekke van die huis (as die alarm aan is); en ons help almal om mekaar skoon en mooi te kry. Jan-Hendrik is BAIE erg oor sy sussie; hy wil haar nie uitlos nie. Ek begin al minder met hom daaroor baklei; ons manage maar die probleem, maar ons los hulle nie 'n halwe sekonde alleen nie; ek is bang hy kom by die trappe af geloop met haar onder die arm...

"kyk pappa kyk"; doef-doef-doef ... asem in, en SKREEEEEEEEEUUUUU...

Dit kan gebeur, ons weet.

Ons is so ver baie gelukkig met ons dogter; ons wou haar nog nie vir die hospitaal terug gee nie, maar ek moet erken - sy kerm en skreeu meer as Jan-Hendrik, en sy drink start-stop-start-stop, ens. Put haar ma lekker uit. Ek kry self nie baie slaap nie; probeer vir Jan-Hendrik gewoond maak aan sy eie kamer en bed. Nog nie gewen nie...

Maar sy is PRAGTIG!! Op hierdie stadium kan sy maar doen wat sy wil...

Op pad dorp toe (of kerk toe, ek kan nie onthou nie)..

Sy is werklik 'n wonderlike toevoeging tot ons huis; ek kan amper nie 'n tyd onthou toe ons net drie was nie... Ja dit was 'n rustiger tyd (selfs rustiger toe ons net twee was), maar hulle (kinders) gee my skielik nuwe perspektiewe op die lewe - ons moet "werk" en "grootmens wees" nie te ernstig neem nie... Ons geniet hulle baie (ten spyte van die min slaap).